Liczba ludności w województwach RP przed II rozbiorem

W roku 1790 w Rzeczpospolitej mieszkało według spisu ludności 7 mln 661 tys. mieszkańców, jeśli zaś przyjąć kalkulację wg liczby dymów 8 mln 609 tys. osób. Różnica między tymi wartościami wynosi 11%.  W dalszych punktach będą podawane wartości spisowe (niższe).

Po I rozbiorze, w przede dniu kolejnej parcelacji terytorium, najludniejszymi województwami były bracławskie (933 tys.), wołyńskie (805 tys.) i wileńskie (573 tys.). Około 400 tys. mieszkańców posiadały podolskie, nowogrodzkie, kijowskie, mazowieckie i sandomierskie.

Najmniej mieszkańców było w bełskim (6 tys.) i jest to wartość skrajnie niska w stosunku do pozostałych obszarów. W dalszej kolejności mamy brzesko-kujawskie (48 tys.), inowrocławskie (51 tys.) i płockie (54 tys.).

W ujęciu makro, najludniejszym regionem była Małopolska (3 mln 778 tys.), Litwa (2 mln 344 tys.), Wielkopolska (1 mln 020 tys.) i Mazowsze (518 tys.).

Jezierski A., Wyczański A., 2003, Historia Polski w liczbach. Państwo. Społeczeństwo, tom I, s. 52-53 za Ruciński W., 1954, O rynku wewnętrznym w Polsce w drugiej połowie XVIII w, Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych, t. XVI, tab. I; Janczak J.K., 1994, Historia Polski w liczbach. Ludność. Terytoriów, Przeszłość demograficzna Polski, t. XX, s. 256