Łotry i złodziejki – zbrodnia na przełomie renesansu i baroku

Analizując przestępczość w okresie stu lat (1550-1650) dla Krakowa, Lublina i Poznania łącznie, zostało zarejestrowanych ok. 2900 popełnionych przestępstw przez mężczyzn i kobiety. Jak to wyglądało w szczegółach?

W ogólnej puli popełnianych przestępstw, udział kobiet wynosił około 13%. Pod względem rodzajów popełnianych czynów, wyraźnie widać różnice względem płci złoczyńcy.

U mężczyzn dominującym występkiem były kradzieże (70%) i rabunki (ok. 13%), natomiast w przypadku kobiet nie widać dominującego „fachu” i mamy kilka równorzędnych przewinień – wspólnictwo (ok. 28%), meliniarstwo i paserstwo (ok. 26%), kradzież (25%) oraz nierząd i stręczycielstwo (20%).

Niski odsetek przestępstw u mężczyzn dotyczył wspólnictwa (ok. 7%), melniarstwa i paserstwa (ok. 7%), fałszerstw, oszustw i szulerstwa (ok. 2%). Pojawiał się także nierząd i stręczycielstwo ale w znikomym stopniu (0,2%). Kobiety najrzadziej trudniły się fałszerstwami, oszustwami i szulerstwem (0,5%).

Jezierski A., Wyczański A., 2003, Historia Polski w liczbach. Państwo. Społeczeństwo, tom I, s. 49 za Kamler M., 1991, Świat przestępczy w Polsce XVI i XVII stulecia, s. 31