Spis treści
Ukształtowanie powierzchni terenu >>>
Ziemia chełmska (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - ukształtowanie powierzchni terenu [MAPA]
Ziemia chełmska charakteryzuje się wyraźną strefowością rzeźby terenu, zmieniającą się zgodnie z jej wydłużeniem na linii południowy-zachód/północny-wschód. Najwyżej wyniesiona część obszaru znajduje się na południu z kulminacją na południowy zachód od wsi Bondyrz o wysokości 364 m n.p.m.. Wzniesienia Roztocza przechodzą w niżej położone obszary wyżynne rozcięte dolinami rzek Wieprz i Bug. Dalej w kierunku północnowschodnim powierzchnia terenu nadal obniża się aby osiągnąć swój najniższy punkt w obrębie terenów podmokłych w rejonie wsi Radostów (ok. 140 m n.p.m.). Średnia wysokość ziemi chełmskiej wynosi ok. 190 m n.p.m.
Ziemia chełmska (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - podział administracyjny [MAPA]
Ziemia chełmska pod względem formalnym zaliczana była do województwa ruskiego, jednak cechowała się znaczną samodzielnością administracyjną stąd region ten traktowany jest jako oddzielna jednostka w ramach Rzeczpospolitej. Region obejmował tereny o łącznej powierzchni 10 628 km kw. podzielone nierównomiernie między dwa powiaty. Na południu znajdował się mniejszy pod względem powierzchni powiat krasnostawski, obejmujący 2 299 km kw. (21,6% ogólnej powierzchni regionu), natomiast centralną i północną część województwa wliczano do powiatu chełmskiego o powierzchni 8 330 km kw., co stanowiło ponad 78% powierzchni.
Ziemia chełmska (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - gęstość sieci osadniczej [MAPA]
Osadnictwo w obrębie ziemi chełmskiej cechuje się koncentracją w południowej części regionu, w granicach powiatu krasnostawskiego. Największe zagęszczenie sieci osadniczej występowało w rejonie Zamościa, Krasnobrodu, Szczebrzeszyna, Krasnegostawu i Gorzłowa, gdzie wartości wskaźnika przekraczały 15 osad na 100 km kw., stanowiąc ok. 2% powierzchni całego obszaru ziemi chełmskiej. Gęstość zasiedlenia regionu spadała w kierunku północno-wschodnim aby osiągać najniższe wartości w obrębie mokradeł i bagien Polesia. W północno-wschodniej części regionu, osadnictwo koncentrowało się w głównie okolicach miasta Ratno oraz kilku większych wsi.
MAPY POWSTAŁY NA PODSTAWIE:
Karta Dawnej Polski, Charzanowski W., 1:300 000
Europa w XVIII w. - www.mapire.eu
Arłamowscy E.K., Kaput W., 1970, Lustracja województwa ruskiego 1661-1665, część II, ziemia halicka i chełmska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Budzyński Z., 2006, Kresy południowo-wschodnie w drugiej połowie XVIII wieku, tom 2, Atlas geograficzno-historyczny, Przemyśl-Rzeszów
Hrabyk P., 1921, Ziemia przemyska i lwowska. Szkic historyczno-geograficzny z mapą, TPN, Przemyśl
Jabłonowski A., 1899, Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej. Ziemie ruskie Rzeczypospolitej, Akademia Umiejętności, Kraków
Topograficzna Karta Królestwa Polskiego: www.bg.uwb.edu.pl
Mapa Topograficzna Polski 1:100 000, WIG
Geoportal: www.mapy.geoportal.gov.pl