Województwo bełskie (XVI-XVIII w.) [MAPY]
Województwo bełskie stanowiło najmniejszą pod względem powierzchni jednostkę administracyjną, wchodzącą w skład historycznej Rusi Czerwonej.
Województwo bełskie stanowiło najmniejszą pod względem powierzchni jednostkę administracyjną, wchodzącą w skład historycznej Rusi Czerwonej.
Województwo brzesko-kujawskie położone było w południowej części historycznych Kujaw, stanowiąc jedno z najmniejszych pod względem powierzchni województw w granicach dawnej Rzeczypospolitej.
Województwo chełmińskie to jedna ze składowych Prus Królewskich, w granicach której położone było kilka starych miast, w tym Toruń.
Województwo inowrocławskie położone było w północno-zachodniej części historycznych Kujaw, obejmując formalnie swoimi granicami także położoną na prawym brzegu Wisły ziemię dobrzyńską (stanowiącą osobne opracowanie).
Województwo lubelskie położone było we wschodniej części ziem koronnych, na granicy z terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego. Po 1569 r. stało się jednym z kilku wewnętrznych województw Rzeczypospolitej.
Województwo łęczyckie położone było w centralnej części Królestwa Polskiego (Korony), wcinając się „klinem” między historyczne Mazowsze a ziemię sieradzką.
Województwo kaliskie było drugą, obok województwa poznańskiego, jednostką administracyjną obejmującą swoimi granicami ziemie historycznej Wielkopolski.
Województwo krakowskie położone było w południowo-zachodniej części Rzeczpospolitej i zajmowało pierwsze miejsce w hierarchii województw w całym państwie.
Województwo mazowieckie położone było w północno-wschodniej części Korony i było drugim pod względem powierzchni województwem w ramach ziem koronnych.
Województwo płockie stanowiło północno-zachodnią część Mazowsza, sąsiadującą od zachodu z ziemią dobrzyńską, od północy z Prusami Książęcymi, od wschodu z woj. mazowieckim a od południe z woj. rawskim.